της αναδιάρθρωσης
14 Μαρτίου 2018.
Παραθέτουμε περίληψη της παρουσίασης του κ. Γεωργίου Γαΐτα στο Συνέδριο του SeaNation (με τίτλο «Η Παγκόσμια Επίδραση της Ναυτιλίας» που έλαβε χώρα στην Αθήνα στις 14 Μαρτίου 2018). 
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι υπάρχει μικρή ή καθόλου συνεργασία μεταξύ των χωρών σε θέματα διασυνοριακής χρεωκοπίας. Εντελώς το αντίθετο είναι αληθινό, δηλαδή επικρατεί ένα καθεστώς που παρομοιάζει αναρχία. Μετά την κρίση στη χρηματοδότηση πλοίων που ξεκίνησε στα τέλη του 2007 που ίσως τελείωσε ή θα τελειώσει φέτος, η αγορά προσπάθησε να επιβιώσει μέσω των “αναδιαρθρώσεων”. Πρόκειται για μια συνεχή προσπάθεια. Σε χτεσινό της άρθρο, η εφημερίδα Tradewinds αναφέρεται σε ένα μεγάλο τραπεζικό όμιλο που σχεδιάζει να αποσύρει και να πωλήσει τη θυγατρική επίσης σημαντική στην ναυτιλιακή χρηματοδότηση τράπεζά της. Η ειρωνεία είναι ότι δύο πρώην υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας οι οποίοι πριν από δύο χρόνια αποσύρθηκαν για να επιδοθούν επαγγελματικά στις «αναδιαρθώσεις», φέρονται να ασχολούνται με τις διαπραγματεύσεις. Η Tradewinds, επίσης, είχε περίπου 18 ειδησεογραφικές αναφορές σχετικά με «αναδιαρθρώσεις» από την 1η Μαρτίου μέχρι σήμερα, (14 Μαρτίου), και πάνω από 50 αναφορές τον περασμένο Φεβρουάριο.
Ως επί το πλείστον, οι «αναδιαρθρώσεις» αποτελούν νόμιμες, καλοπροαίρετες προσπάθειες για να λειτουργήσουν τα πράγματα: π.χ. ρευστοποίηση μη αποδοτικών περιουσιακών στοιχείων, σύναψη διαφόρων συμφωνιών με τράπεζες, επαναπροσδιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας, τοποθέτηση νέων διοικήσεων ή ακόμα και υποβολή για αναδιοργάνωση στα δικαστήρια. Αλλά τα τελευταία 3-4 χρόνια έχουμε δει ένα άλλο είδος αναδιαρθρώσεων. Την «Αναδιάρθρωση της ιδιοκτησίας». Όχι με την έννοια της άμεσης ρευστοποίησης των ναυτιλιακών περιουσιακών στοιχείων, αλλά με την έννοια μιας καλά σχεδιασμένης μεθοδικής μεταφοράς των περιουσιακών στοιχείων από τις υπάρχουσες ιδιοκτήτριες εταιρίες σε νέες εταιρίες των ίδιων μετόχων, με την ευλογία και τη συμμετοχή των ίδιων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με την υπογραφή νέων δανειακών συμβάσεων, υποθηκών, Μνημονίων Συμφωνιών και μεταφορών των «αγοραστικών τιμών» για την προστασία των περιουσιακών στοιχείων από τους μη εξασφαλισμένους πιστωτές. Το τελικό προϊόν αποτελεί παντελή αθέτηση προς τους μη εξασφαλισμένους πιστωτές που παρείχαν πλοία υπό ναύλωση στον αναδιαρθρωμένο όμιλο.
Για τους μη εξασφαλισμένους πιστωτές, η αντεπίθεση είναι δύσκολη υπόθεση εξαιτίας του καθεστώτος ουσιαστικής αναρχίας που διέπει τις διασυνοριακές χρεωκοπίες. Ποιο δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να επιβάλει την αποζημίωση της διαιτησίας Λονδίνου ύψους $3.500.000 κατά της αναδιαρθρωμένης εταιρίας ή του χρεωκοπημένου προκατόχου;
Ως Αμερικανοί ναυτιλιακοί δικηγόροι, θεωρούμε ότι η στοχοποίηση των «πωληθέντων» περιουσιακών στοιχείων και των σχετικών ιδιοκτησιών είναι ο μόνος τρόπος αντεπίθεσης. Χρησιμοποιούμε τον Κανόνα B, Συμπληρωματικών Κανόνων του Ναυτικού Δικαίου, για να δεσμεύσουμε εμπράγματα την ιδιοκτησία και να αποκτήσουμε μια δικαιοδοτική βάση. Χρησιμοποιούμε την σε βάθος υποχρεωτική εμφάνιση στοιχείων προς εδραίωση της δικαιοδοσία για να ακολουθήσουμε τα ίχνη της «αναδιάρθρωσης». Τα ομοσπονδιακά δικαστήριά μας υπό τον Κανόνα Β μπορούν να αναιρέσουν τις δόλιες μεταφορές περιουσιακών στοιχείων, να διαπεράσουν τα εταιρικά πέπλα, να αντιμετωπίσουν τη νέα εταιρία που προέκυψε από την αναδιάρθρωση ως διάδοχο εταιρία της παλιάς εταιρίας και τις δύο εταιρίες ως προϊόν συγχώνευσης ή να αντιμετωπίσουν τη νέα εταιρία ως καθαρή συνέχεια της παλιάς εταιρίας. Πιστεύουμε ότι το εν λόγω είδος «αναδιάρθρωσης» είναι άδικο για τη συντριπτική πλειοψηφία των σκληρά εργαζομένων, μετόχων που ανέλαβαν το επενδυτικό ρίσκο. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν πρέπει να εμπλέκονται σε μεθόδους που αντίκεινται στους νόμους της αγοράς και ίσως στους νόμους πολλών κρατών.
